Koneckie stawy Raz staw opowiadał stawikowi Do czego to ludzie są gotowi: - Kiedyś byłem kawałkiem pola I rolnicza była moja dola. Obok płynęła rzeczułka mała, Ludziom kłopoty często sprawiała, Bo kiedy wiosna zimę topiła Rzeczka wciąż rosła i groźna była. Zalewała to drogi, to ulice, Moczyła parki i kamienice, Aż raz zalała ze zbożem pola - Starosta krzyknął : hej, hola, hola! Tamę na rzece szybko zrobili, Wodę niesforną tak przegrodzili. Obok na polu groble sypali I wtedy stawem już mnie nazwali. Od tego czasu, na koniec zimy Niesforną wodę w stawie chronimy. Teraz już woda pola nie szarpie, Poza tym w stawie chowamy karpie. I właśnie Ty, dla dobra wspólnego Zostałeś stawem, mój młodszy kolego. Wodę gromadzisz, oddajesz gdy susza, A woda od karpi aż w Tobie się rusza. Są także stawy pomiędzy nami, Które wielkimi są pracusiami. Dzięki nim właśnie suszy nie cierpi Fabryczne koło w Koneckiej Sielpi. Wyliczanka Woda młyńska kołem kręci, Chce do pracy je zachęcić. Szumi, huczy i bąbluje - Koło młyńskie już pracuje: Pisku, pisku, szur, szur, szur, Jest już mąki cały wór