Tęsknota Czarnoksiężnika Siedzi Twardowski razem z kogutem Na rogalu Księżyca I marzy sobie wysoko w chmurach O ziemskich okolicach. Tęsknota wzięła czarnoksiężnika, Bo służył dawniej w Krakowie, Tam w gwiazdy patrzył i badał przyszłość, A król słuchał, co powie. Lecz kiedyś diabłu duszę zaprzedał Dla sławy, dla pieniędzy, Aż w końcu musiał uciec na Księżyc, I żyje prawie w nędzy. Więc teraz razem z kogutem strojnym Wspomina dobre czasy, Kiedy w orszaku Króla Augusta Przemierzał góry, lasy. Bywali wtedy na stawach rybnych W Zatorze, w Spytkowicach, Wśród wody, ptactwa, raków i karpi - W cudownych okolicach. Dlatego właśnie szlachcic Twardowski Rzęsiste łzy wylewa, - tęskni za Ziemią, gdzie są przepiękne Pola i stawy, i drzewa. Wyliczanka Dziś z księżyca kogut pieje Chyba zaraz oszaleję. Jak tam wlazłeś mój kogucie? - Wlazłem w jednym lewym bucie