Kłóciły się dwa miecze Dwa wielkie miecze w zamku leżały, Oba zniszczone na polu chwały. Oba już niemal zżarte przez rdzę, Ale pięć wieków już kłócą się: - Jestem ważniejszym mieczem od Ciebie Bo pan mój pewnie jest teraz w niebie, Na ziemiach pogan wprowadzał wiarę A bitew wygrał chyba sto parę. Był Wielkim Mistrzem w swoim zakonie, Posiadał zamki, złoto i konie, Na płaszczu nosił krzyżackie znaki, Czy król Jagiełło był dzielny taki? Na to miecz drugi odrzekł spokojnie - A kto w grunwaldzkiej zwyciężył wojnie? Kto z rycerzami z Litwy i Rusi, Krzyżackie wojsko mieczem zadusił? Mój wódz Jagiełło, pokonał Twego, Wiec nie zadzieraj nosa kolego. Jedyne, czego zazdrościł zatem To wielki zamek, ten nad Nogatem. Lecz nie zazdrościł Mistrzowi skarbca, Złota i srebra w olbrzymich garncach, Ale zazdrościł, jak niosą plotki Pięknej posadzki, w karpie i płotki. Wieść gminna niesie, że te kafelki Są to jedyne w świecie perełki. Stąd to Jagiełły wielki westchnienia Mieć nad Nogatem swe pomieszczenia. Wyliczanka Jeden kafelek ma piękne kwiatki, Drugi na morzu z żaglami statki, W malborskim zamku jak głoszą plotki Kafle kuchenne są w karpie , płotki